Mijn werk gaat over mijn eigen leven en bovenal wat oorlog en vervolging , het weten, dat je er eigenlijk niet had mogen zijn, met de individu doet.
De geschiedenis kun je doortrekken naar het hier en nu.
Daar waar iedere dag onzegbare dingen gebeuren en waar wij de stille toeschouwers van zijn.
Ook al zijn de werken die ik maak soms ogenschijnlijk lief en onschuldig, er zit altijd iets in van pijn.
Ik ben iedere keer in ontwikkeling, elk werk brengt me verder naar wat ik wil.
Soms is het een verandering in kleurgebruik en dan weer iets anders, zoals een toegevoegde achtergrond of juist een vorm die over het werk is heen gezet.
Die ontwikkeling laat zich niet van te voren zien, het ontstaat als de groei van een nieuw organisme. Soms is een opzet al genoeg, maar niet voor mij.
"Ik ga door, vergeet te eten en stop pas als ik volkomen ben vastgelopen. Op zo'n moment voel ik dat ik leef en er toe doe.
Toen ik begon met schilderen gebruikte ik het fotoalbum van mijn ouders en maakte ik portretten van de niet teruggekomen familieleden.
Dit album is voor mij nog steeds een bron van inspiratie en geeft mij de stimulans om door te gaan met wat ik doe.
Schilderen om te overleven en het onzegbare in beeld brengen, dat is wat ik wil. Ik heb een verhaal te vertellen.
Anne Muller
"Levie"
Olie op doek
100x120
Copyright 2001-2022
contact eliaannemuller@hotmail.com
website under construction door Herman Falkenstein