Categorie Archieven: vkblog

Mijn twee jurkjes horen in een oorlogsmuseum en daar gaan ze ook heen, maar eerst wil ik ze laten zien op mijn weblog. Het witte jurkje heeft een label met “Happy Day” en het oranje is bijna exact nagemaakt, waarschijnlijk … Lees verder →

Van mijn moeder,  heb ik de zilveren art-deco ring met het zwarte steentje, die zij in haar verlovingstijd van mijn vader kreeg. Zij en ik hadden dezelfde handen, dus wanneer ik de ring draag en naar mijn hand kijk, is ze … Lees verder →

aquarel ( 1986)

Je website is prachtig, glossy en ik wilde zo graag, dat ik er gewoon trots op mocht zijn, want tenslotte is het van jou. En toch ,ondanks alles, ben ik er blij mee, want je doet het heel erg goed.

Mijn laatste vraag ,vorige week , was of je die zachtheid van toen nog op kon roepen.  Ik heb er over nagedacht of dat wel juist is, mag ik dit wel aan je vragen.  Of eigenlijk :was die zachtheid er … Lees verder →

Jammer, ik kan niet meer even naar je kijken en je stem horen, want alle filmpjes heb je verwijderd op je website. Het enige wat er te zien is , zijn de openingsuren. Maar die ene foto, waar je zo … Lees verder →

We hadden contact via de Skype, ik hier achter mijn p.c. en mijn zoon in dat verre buitenland. Zijn vraag bracht me in verwarring, want hoe kan ik hem over de kindertijd van zijn vader vertellen. Ik zei hem, dat … Lees verder →

Soms is er een barrière in je leven. Hordenlopen, daar lijkt het ook wel wat op . Je neemt een aanloop en hoopt er het beste van.  Het gevaar om met een hak ergens achter te blijven haken en een … Lees verder →

Het is donderdag,maar  ik kom er niet omheen, dit moet gezegd worden, dit is mijn verhaal en een schreeuw naar jou.  Ik ben je moeder, je hebt daar niet om gevraagd, , maar het feit ligt er. Jij bent mijn jongste … Lees verder →

Om een “oversprong ” te maken na mijn laatste bijdrage, maar toch dicht bij de materie van mijn blog te blijven, heb ik om inspiratie op te doen, albums doorgespit. Als uitgangspunt van mijn werk gebruik ik nogal eens foto’s en deze … Lees verder →

Alles om mij heen straalt blijheid uit en ik voel niet hoe zwaar je bent. Je bent nog heel klein, dus die zwaarte klopt niet. En ook weer wel,  ik zeg tegen je: ” je bent veel te groot om gedragen … Lees verder →

eigen werk, gouache

Lang geleden hadden we iets samen , we beschadigden degenen die van ons hielden en onszelf. Zijn gezicht is vertrokken van verdriet, hij klemt zich vast aan zijn hond. Af en toe zie ik hem nog wel eens en groeten … Lees verder →

Donkere dagen, ze maken me somber, het duurt te lang, ik slaap te veel en ik ga op een ingesneeuwd dier lijken, dat zich veilig stelt voor hetgeen dat komt. Mijn inspiratie voor leven en bijbehorende kleuren is naar nul gedaald. Hoog … Lees verder →

Het Het lukt me niet een brief naar jou te schrijven, je bent te ver van me verwijderd nu. Slechts wanneer ik me dicht bij je voel kan ik mijn gedachten naar je toe sturen. Vandaag was ik bij je … Lees verder →

Schiphol was de plaats, waar mijn zoon  (die al jaren in dat verre en harde buitenland woont) , de eventuele toekomstige schoondochters aan mij voorstelde. Zij was de tweede en ze is gebleven.  Niet omdat hij mijn toestemming zo nodig had; integendeel, hij … Lees verder →

    Gouache        Het is zeker al weer vijftien jaar geleden,  dat ik een foto van je heb gemaakt.  Al die tijd geen foto,  geen lach,  geen : hallo mam,  geen telefoontjes,  geen : hoe gaat het, geen gesprekken over de dingen … Lees verder →

gouache, eigen werk Juist op de avond, dat ik,  samen met mijn vriend en de kinderen  (in dat verre buitenland)  met de hulp van de MSN , de kaarsjes wilde aansteken voor Chanuka, begaf mijn MSN-account het. Er werd gevraagd naar mijn … Lees verder →

Afbeelding:  je (langharige) broer met zijn kind aquarel, eigen werk Een echte volgorde is er niet, in mijn brieven aan jou. Daarom ga ik het nu even over het jongetje hebben, dat in onze familie is geboren. “Druiventrosje” is een vrije … Lees verder →

Zij en ik zijn al bevriend sinds ons zesde jaar. De droomster die ik was liep de kilometer afstand van mijn openbare school in een eigen tempo van om me heen kijken en me verliezen in de dingen om me heen. … Lees verder →

Hoe ga ik verder nadat ik jou heb gezien? Stilte had ik nodig en jij waarschijnlijk ook.  Je wilt het niet en toch  praat ik met je,  op deze manier. Jij maakt zelf uit wat je er mee doet,  jouw … Lees verder →

Hier ben ik ongeveer 4 jaar, waarvan  er drie “ondergedoken” zijn doorgebracht, zonder mijn ouders, op drie verschillende adressen, bij steeds weer andere mensen. Een onderduikkind, later werd daar een nieuwe term voor bedacht : child survivor. Boeken werden er geschreven … Lees verder →

“Vanaf onze geboorte hebben we alles in ons “, zei je broer  door de telefoon vanuit het verre land . Hij zei nog meer, had het over waar het in het leven over gaat en wat het allermoeilijkst is. “Intimiteit” … Lees verder →

Je kijkt me hier niet aan, eerder langs me heen en je blik is verdrietig in dit werk , dat ik ooit schilderde.Je bent veranderd en toch ken ik ieder gebaar, de klank van je stem, alles zo vertrouwd en … Lees verder →

Ik heb je gezien………na zoveel jaren heb ik je gezien….. Je sprak…………, maar niet tegen mij. Welnee, je had het over andere dingen, maar niet over jezelf of ons. Heb je het wel eens over ons? Ik wel, ben vaak … Lees verder →

Hé moeder, Vrijheid van meningsuiting , daar kiezen we allen voor!!  Je leeft in een wereld van anders denkenden en die zullen er altijd zijn. De aandacht, die wij ze schenken, daar leven ze van , deze zelfde aandacht , waar … Lees verder →

Het onvoltooide schilderij………

Uiterlijk weerspiegelt innerlijk?

Voorstudie van een schilderij.