Bar Mitzwah….

Zij en ik zijn al bevriend sinds ons zesde jaar. De droomster die ik was liep de kilometer afstand van mijn openbare school in een eigen tempo van om me heen kijken en me verliezen in de dingen om me heen. Zo kwamen we elkaar tegen , al spelend bleef ik bij haar, mijn moeder helemaal vergetend….

Toen het duidelijk werd, dat wij elkaar als vriendin hadden uitgekozen is mijn moeder naar háár moeder gegaan en vroeg : “Vindt u het wel goed, dat uw dochter bij ons komt spelen,  want wij zijn joods”….
De vraag bleek overbodig en wij hebben ons hele leven contact gehouden met elkaar.

Ze zei , ” ik heb wat voor je, maar als je het niet mooi vindt, dan hou ik het zelf “.  ” Wat prachtig “, meer kon ik niet zeggen , toen ik het uitpakte, het was alsof ik mijn drie jongens in mijn handen had….

  

Dit bericht is geplaatst in vkblog. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.