Afbeelding: je (langharige) broer met zijn kind
aquarel, eigen werk
Een echte volgorde is er niet, in mijn brieven aan jou. Daarom ga ik het nu even over het jongetje hebben, dat in onze familie is geboren. “Druiventrosje” is een vrije vertaling van zijn naam….Het is een stevig kereltje met dikke donkerblonde krulletjes , een heel licht getinte huidskleur en grote groenbruine ogen. Het meest lijkt hij op zijn moeder, die vrij donker is, klein, met een expressief gezicht. Hij is heel “wijs” en verstaat Hollands, de taal waarin zijn vader met hem praat. In Januari wordt hij vijf.
Zij zijn al een hele tijd bij elkaar, daar in dat verre buitenland en hebben het goed. Ze leven van weinig en hebben niet meer nodig om gelukkig te zijn; behalve een veilige plek….
Ik weet nog steeds niet of je mijn brieven leest, ik blijf ze wel schrijven, ook al wordt het niet door iedereen begrepen. Ik kan alleen maar zeggen, dat het iets van mij alleen is en dat ik het nodig heb. Niet uit egoïsme, maar om te overleven , om iets te doen, dat uit het diepst van mijn wezen komt. Alleen dan kan ik er ook voor een ander zijn….
Iem ejn ani lie, mie lie?
vrij vertaald: als ik niet voor mijzelf ben, voor wie dan?
Je kunt met de vertaling vele kanten op….
Ooit was het een uitspraak van Golda Meïr.