“Wees niet boos”….

Schiphol was de plaats, waar mijn zoon  (die al jaren in dat verre en harde buitenland woont) , de eventuele toekomstige schoondochters aan mij voorstelde. Zij was de tweede en ze is gebleven.  Niet omdat hij mijn toestemming zo nodig had; integendeel, hij heeft een zuiver gevoel ontwikkeld over wat goed is voor hem of wat niet deugt.  Zij deugde en hoe, dat wist hij alleen.
De werelden waar zij beiden uitkwamen waren twee uitersten. De zijne, een ietwat afstandelijke met een behoorlijk uitgedunde familie en de hare, een warme omgeving met een vloed van broers, zussen, neefjes, nichtjes.
Deze aquarel heb ik gemaakt van haar in de tijd ,toen ze wisten, dat kinderen voor hun beiden welhaast onmogelijk zou zijn. Ze heeft gevochten en  gekozen voor onderzoeken en zware behandelingen en haar grote inzet heeft het  “druiventrosje” opgeleverd….
Het zuivere gevoel dat mijn zoon heeft kan hem ook in problemen brengen en dat gebeurde toen hij uit een goedbetaalde baan stapte en bijna zonder inkomen kwam.
“Wees niet boos” zei ze tegen me. En ik hoorde onvoorwaardelijk liefde….

Dit blog leert mij veel over mijzelf, ha, en ik dacht nog wel, dat het tonen van mijn werk genoeg zou zijn.  Niets is minder waar….